vandaag rijden we tot vlakbij de grens met pakistan.
hier liggen een aantal grillig gevormde zandduinen.
eerst bezoeken we een woestijnsdorpje met bijzonder kleurrijke mensen.
waterhalen is vrouwenwerk en haast een dagtaak.
kilometersver moeten deze meisjes door de verslindende hitte stappen
om aan de oase hun kruiken te kunnen vullen.
het leven in het dorpje zelf lijkt heel harmonieus te zijn.
kinderen ravotten zoals overal ter wereld. 😉
de blik in hun ogen,
spreekt boekdelen! 😀
deze mensen zijn kastenloos;
mahatma ghandi gaf hen de titel ‘haryans’,
of kinderen van god!
enof het goddelijke kinderen zijn ..
in een volgend indialogje gaan we nog dieper de woestijn in.
nee, niet te voet.
nee, ook niet per jeep.
hoe dan wel??
kom en ontdek het zelf .. 😆
©urieuzeneuzemosterdpot 