met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
de prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.
voor ‘t verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
de trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór-, ik achteruit.
we zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.
zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.
van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
en beiden aan dezelfde ruit.
willem wilmink
akke akke tuut tuuuuuuut,
we zijn op weg naar een fantastische woensdag,
absoluuuut! 😀
Zo wil ik wel een reisje rond de wereld maken neusje……………..
Vol verbazing, mond open heb ik je log weten te bekijken. Wat een prachtige tekst bij prachtige foto’s Neus. Ik zag mezelf al helemaal zitten.
Love As Always
Di Mario
na het zien van je foto’s denk ik : liefde roest niet, maar jou roestfoto’s geven me een gevoel dat het gerust mag roesten, maar mag blijven
Jij weer van een roestig exemplaar nog een prachtige foto te maken!
Oud maar oh zo mooi
Ben weer terug in blogland
wat een mooie tekst
en jij hebt weer een ‘pareltje’ ontdekt om op de foto te zetten
prettige dag
Oh ik zie deze trein al helemaal gaan gewoon, met alle roestplekjes en zo, helemaal gaaf, ik reis graag met je mee vandaag 😀
X
Mooi!!!
Wat een mooi log weer, Curieuzeke ! Je weet het ook zo mooi te ‘kaderen’ !
Lie(f)s.
Staat er weer mooi op met een bijpassend gedichtje 🙂
Een mooie reeks, een trein reis wie weet waar heen?
en ze willen allemaal met je mee Mosterdpotje, ook ik ga met je mee!!
mooi gedicht tussen de foto,s………
Groetjes Christiene……
Zo schoon, de foto´s én het gedicht!
Dit is op Rimpelingen herblogden reageerde:
Omdat ik dit zó schoon vind dat ik jullie ervan wil laten meegenieten:
prachtig gedicht in een heel “oud” jasje van Neussie’s trein…prachtig stukje vergankelijkheid 🙂
Prachtige foto’s.
Veel groeten,
Ulli
Mooie serie van vergane glorie, je tekst is zoals altijd weer pakkend en toepasselijk. Je bent me d’r eentje 😉
Deze wagons hebben helaas hun beste tijd wel gehad, zonde dat het zo staat weg te rotten
maar wat een heerlijk blog met geweldige teksten heb je hier weer van weten te maken, schitterend.
ik vrees dat die trein ons nergens meer gaat leiden…
fraaie foto’s met een enig mooie tekst Neus….
bijzonder knap werk
Oei ‘k peins :: de verkierde trein !! of ben ‘k wéér fout !! Grts
Deze woensdag zit er weer op. Nu de trein nemen richting donderdag.
Ja, opknappen en weer mee gaan rijden! Kan best.
Als een sneltrein start de levenstrein, om als een boemeltreintje te eindigen,….
Sommige reizigers blijven tot het eindstation.
Ik hoop dat de fantastische woensdag een fantastische woensdag is geweest.
Prachtig gedicht! Met bijpassende foto’s natuurlijk
Een volmaakt koppel vorm je met Willem Wilmink zijn teksten erbij. Ga voortdurend van plaats wisselen. Dan weer vooruit- en dan weer achteruit kijkend. Ooit redde het achteruit kijkende zitplekje mij vermoedelijk van veel letsel bij een treinontsporing. Dus je weet als ik met de trein arriveer op welke plek ik zit ;D
Een prachtig gedicht. En de foto”s illustreren het goed. Wat een leuke site.